Onze coach”Ome Wim”.
Een smaakvol stuk Old Amsterdam.
Bijna 100 jaar gerijpt.
Passie’s: Zijn prachtige te vroeg overleden vrouw Tiny, IJshockey, Fietsen en natuurlijk zijn Kapsalon.
Over zijn leeftijd mocht je niet spreken. Hij zei: Leeftijd is maar een nummer, het enige nummer wat ik draag staat achter op mijn shirt.
Dus gaven Cool Mokum, toen hij 87 werd, hem een shirt met dat nummer op zijn rug. Hij heeft het nooit gedragen.😉
Hij speelde al ijshockey, toen onze vaders nog niet geboren waren.
Na de oorlog vloog hij bijna een decennium over het ijs, voor de IJsvogels in Amsterdam.
In de jaren vijftig, tot begin jaren zestig, ging hij verkleed als Ooievaar naar HIJS en werd hij International vanuit die “Mooie stad achtuh de Duine”.
Hij was het voorbeeld voor een aantal Top-Tsjecho-Slowaken, door midden jaren zestig met zijn kruik onder zijn arm naar de Tilburg Trappers te vluchten.
Daarna kwam hij terug naar Amsterdam om als
Speler/Coach voor een hele generatie Amstel Tijgers, door het leven te gaan.
Zelfs op oudere leeftijd, had hij altijd zijn ijshockey-spullen in de achterbak van zijn ouwe trouwe rode BMW, het eerste autonoom rijdend model met een sterke eigen wil.
Speler te kort, plekje vrij, Ome Wim was erbij!
Toen door de millennium-bug zelf spelen niet meer mogelijk was, werd hij onze zeer gewaardeerde trainer/coach bij Cool Mokum. Vol humor en ondeugendheden.
Wij kenden hem van iedere dag op zijn race-fietsie van Oost naar zijn geliefde kapsalon op de reguliersgracht. Hij moest wel, sinds de inname van zijn rijbewijs, stond zijn BMW in de garage.
In 2017 had de kapsalon vijftig jaar bestaan. Een ere-baan bij het Vincent van Gogh museum had op zijn plaats geweest voor ons Amsterdamse monument, daar zijn “Coupe van Gogh” de specialiteit was geworden van onze Leco der Lage Landen.
De laatste jaren keken wij bijna allemaal toe hoe hij zijn laatste oortje versnoepte.
Hij wilde geen standbeeld of een lintje, maar verdiend wel onze eer.
Vergeet niet waar onze Kruizen voor staan.
Barmhartig, Vastberaden en Heldhaftig.
Dat was onze coach,
“Ome Wim.”
Een echte Amsterdammer.
Rust zacht.
Wim op het ijs:
