Interview met Jacob van Duin
Hoe is het met je?
Ja de laatste tijd wel goed. Ik heb vier weken voor de laatste zomertraining zei er op een gegeven moment in mijn heup weer iets “pop”. Die training heb ik toen niet afgemaakt. Maar de laatste drie trainingen daarna was ik bijna pijnvrij.
Hoe zie jij het nieuwe coach seizoen voor je, nu er een nieuwe coach is?
“Het is dan aan ons als groep om dat zo snel mogelijk op te pakken en hem te vertrouwen in zijn kennis”
Ik ken Frank (red. Versteeg) al een tijdje van de club natuurlijk, maar ik ben pas vrij recent met hem in gesprek gegaan. In het verleden was het allemaal wat informeler hoi en doei in de wandelgangen, de ijshockey technische gesprekken zijn van vrij recent nog. Als ik naar het U17 team van ons kijk en wat Frank daar mee gedaan heeft, denk ik dat hij van een groep spelers waar zeer getalenteerde spelers tussen zitten, maar spelers met iets minder talent een enorm goed team van gemaakt heeft. Ik denk dat de U17 ijshockey technisch, en hoe het op het ijs er uit ziet misschien wel, het mooiste ijshockey speelde binnen onze club. Ik hoop dat hij dat met ons ook kan. Dan gaat het er in ieder geval leuk uit zien en op het moment dat het tweede natuur wordt gaan het zeker tot resultaten leiden. Het is dan aan ons als groep om dat zo snel mogelijk op te pakken en hem te vertrouwen in zijn kennis en te luisteren naar wat hij zegt.
Vorig jaar maakte je een zwaar seizoen door, met de vroege blessure. Hoe was dat voor jou?
“Ik heb in mijn ijshockey carrière tot op heden hard getraind altijd, maar zo hard en consequent voor die revalidatie heb ik dat nog nooit hoeven doen.”
Heel erg lastig, al probeer je wel de situatie te accepteren zoals die is en te kijken hoe je alsnog van waarde kunt zijn voor het team. Het is persoonlijk gewoon heel frustrerend. Ik heb nog wel een aantal keer in het seizoen geprobeerd om terug te komen, maar ik had al vrij snel door dat het er echt niet in zat. Als gevolg ben ik dus onwijs veel bezig geweest met revalidatie trainingen. Ik heb in mijn ijshockey carrière tot op heden hard getraind altijd, maar zo hard en consequent voor die revalidatie heb ik dat nog nooit hoeven doen. Ik hoop dat het de reden is dat ik geen last meer heb, en niet de afwezigheid van het ijs en dat de blessure zo goed als over is.
Ik kan in de sportschool gewoon volle bak aan mijn conditie werken. Ook kan ik zonder pijn kracht- en explosiviteitsoefeningen doen. Er lopen nog wel enkele onderzoeken om uit te sluiten dat er geen blijvende schade is aan mijn heup gewricht. Op het moment ziet het er goed uit. Ik ben benieuwd hoe het (red. mijn heup) gaat houden tijdens meerdere opvolgende dagen ijs tijd tijdens het seizoen.
Hoe zie jij aankomend seizoen voor jezelf?
“mijn doel is dit seizoen gewoon uit te spelen en gezond te blijven.”
De afgelopen twee seizoen zijn voor mij niet fijn verlopen door blessures, twee jaar geleden een hersenschudding en vorig seizoen mijn heup. Dus mijn doel is dit seizoen gewoon uit te spelen en gezond te blijven. Dan kan ik de groei die ik in de afgelopen jaren gemaakt heb, doorzetten. Buiten dat wil ik op wat voor manier dan ook zo veel mogelijk voor het team betekenen. Natuurlijk zo veel mogelijk op het ijs, maar het is aan de coach om te bepalen wie er speelt.
Hoe belangrijk is het voor een keeper om een goed tandem te vormen met je collega?
“Er zijn weinig mensen die snappen wat het is om op goal te staan.”
Je partner is heel belangrijk. Er zijn weinig mensen die snappen wat het is om op goal te staan. Het is een positie die een hele andere mentale aandacht vraagt dan de andere posities. Je staat als keeper de volle 60 minuten op het ijs en dan zijn er zat afleidingen, twijfels die opkomen en van dat soort dingen moet jij je dan af kunnen sluiten. Als je dan een partner hebt die je daar in kan steunen, die begrijpt wat je doormaakt en wat er door je heen gaat dan is dat heel veel waard. Daarbij is het belangrijk om zo nu en dan ook af te kunnen wisselen dat een ander voor je ook de fysieke werklast op hem neemt. Als je twee wedstrijden in een weekend speelt dan is het wel eens fijn om die last te kunnen delen. En voor het team en voor je vorm en duurbaarheid voor de rest van het seizoen.
Wat wil jij zelf nog kwijt aan de fans en aan de club?
“Hoe meer ze jouw naam roepen, hoe beter het voelt en hoe beter je gaat spelen.”
Ik draai al een tijdje mee op het hoogste niveau hier in Amsterdam en ik ben heel blij dat ik nog steeds zo veel van dezelfde gezichten zie die betrokken zijn bij de club en organisatie. Het is ook heel fijn om ieder seizoen ook weer nieuwe gezichten te zien. Hoe meer hoe beter. En Ik snap dat het leven niet om ijshockey draait, maar ik hoop dat wij met ons spel weer meer publiek naar de Jaap eden hal kunnen krijgen en nog enthousiaster kunnen maken. Dat mensen blijven komen en ons steunen door dik en dun, want zij maken deel uit van het team. Hoe meer ze jouw naam roepen, hoe beter het voelt en hoe beter je gaat spelen. Dat geld denk ik voor het hele team.
We hebben een team van jongens die allemaal het liefste op de ijsbaan zouden wonen en daar dag en nacht met ijshockey bezig zouden willen zijn. Helaas is dat in Nederland financieel niet mogelijk en hebben wij allemaal een matschappelijke carrière naast het ijshockey, wat wij moeten combineren met onze prestaties op het ijs. Het zou fijn zijn als wij daar wat meer steun en begrip in zouden kunnen krijgen. De wil is er gewoon.
