Mikey Mackie, cat in het backie
Zaterdag 20 december, Amsterdam.
Zaterdagochtend vroeg, bel John om de opstelling door te nemen. Twee koffie, twee papiertjes, één gedachte. Hoe is het met onze deze week teruggekeerde Michael Mackie-Kwist, die Calvin al vanaf september achter zijn broek aan zit? Wisten wij hoeveel wij hem hadden gemist?
Op de baan aangekomen zie ik wel een hele grote groep de warming-up doen. De voor Zoetermeer spelende verloren zonen van Mokum staan gewoon in onze rondo een balletje hoog te houden. Wij trekken ons even terug in de head-quarters om de tactiek door te nemen. Wie komen door het kattenluikje binnen geslopen? Siegfried en Joy, die wil je normaal niet vlak voor de wedstrijd bij je Tijgers hebben. Bakkie koffie en een babbeltje, nog een Panter komt erbij, het is onze vertrouwde Bakker van de hoek, eigen deeg maar mooi geen koek. Even heerlijk gelachen, twee tractors nodig gehad om al die ouwe koeien uit dat kleine slootje te trekken. Maar de knop moet om, op naar de wedstrijd.
Eindelijk het team op het ijs dat we voor het seizoen voor ogen hadden, waarvan dan één Amsterdamse lijn bij Zoetermeer speelt. Dat gezegd hebbende zijn we twee powerplays verder en heeft friendly-fire onze eerste illusie al afgebrand. Het is toptalent Rocco van Hoorn die twee keer slim onze box penetreert en met naar ons gevoel twee eigen goals de stand op 0-2 voor Zoetermeer brengt. Wake Up Call! Michael zet zijn Jet-Legs achter in de bench. En de show gaat beginnen. Kwistig worden we getrakteerd op Magic Mikey Mackie Moments. Eerst dienend bij de goal van Daniel Lam, vervolgens zelf scorend met assist van Jason Forward die als Defence fantastisch functioneert. 2-2.
Ben Joy Turpin bijna vergeten, hij ons niet. Het lachen vergaat ons, wanneer hij met zijn ouderwetse slap-stick onze goalie verschanst.2-3.
Tussen de periodes hebben we de boel weer op scherp gezet, tenminste dat dachten we. Elf seconden in de tweede periode weer die soms onnavolgbare Joy die de stand op 2-4 zet. Nu is het klaar, tijd om die Panters het Amsterdamse Bos uit te jagen.
De Amstel begint te kolken en de Tijgers pakken hun prooi bij de strot. De Daniel-Don-Mackie lijn cycled het ijs uit de hoeken. Elf seconden later wordt de aansluitingstreffer gescoord door wederom Michael, geassisteerd door Don en Bryan die ondanks een olifantsvoetje de Machine draaiend hield. Onze eerste lijn leek van slag door deze nieuwe scoring-lijn, maar net op tijd vonden ook zij hun draai. 4-4 Goal van Julian, assist Cal en John.
Vervolgens wordt er in onze flying-change een speler bij het verlaten van het ijs vlak voor de bench op zijn schaats gepasst. Mooie situatie die zijn doel voorbij streeft. Penaltycall, too many men. Michael had er genoeg van en scoorde shorthanded de 5-4. Dezelfde lijn verzorgde een aantal minuten later voor de rust en hectiek inéén. Daniel schoot de puck in voor de 6-4 uit een assist van Mike. Don stond nog voor de goalie, Toby gaf hem een cross-check en Donny ging los, hij besloot hem te helpen met zijn vastzittende hoest, door ritmisch het slijm uit zijn longen los te trommelen. En kreeg voor zijn hulpvaardige actie 4 + 10 minuten Roughing. Toby kreeg geen straf.
Daniel Lam komt na zijn goal lachend naar ons toe: “Mijn broertje Thomas heeft net voor PEC Zwolle gescoord tegen Cambuur.” Ik denk, hoe komt hij aan die informatie, hoe technisch geavanceerd zijn die nieuwe bauer-helmen?
We doorstaan de power-play van de Panters en gaan met een 6-4 voorsprong de derde periode in. Na een kleine acht minuten weer een penaltykill na een straf van Mackie. De killers hebben er genoeg van en brengen in theorie de wedstrijd aan zijn eind met wederom een SH-goal. Dit keer scoort the Machine zelf met assistentie van Julian en Calvin. Tomeloze inzet, Calvin trakteert het publiek op een snoeiharde faire open ijs-check. Het panterkleedje ligt al bij de sponsor voor de open haard. Eindelijk kreeg hij ook zijn goal na een snelle break met Mackie. Parachute ging niet op tijd open en hij dook na zijn schot in het doel met de goalie er bovenop. Zoetermeer sputterde nog tegen met de hattrick van Rocco. Te laat. Onze eerste lijn was los. Eerst was het Julian die met zijn rug naar de goal gewiekst een backhandje langs de goalie liet glijden, assists John en Cal. Het slotstuk kwam van de meester zelf. 10,10,10, klonk het van de tribune. John Versteeg met zijn signature-snipe in de verre bovenhoek na een pass van Julian en Oli. Ja, Olivier, die vorige week nog drie liter bloed doneerde aan de Haagse Bloedbank. Maar hij was er weer, met zwaar ijzer tekort maar het uiterlijk van een jonge god met zijn peewee-maskertje op. Enfin eindstand 10-5 voor de Amstel Tijgers.
MOTM, natuurlijk Michael Mackie Kwist met 3 goals en 3 assists.
We hebben de Panters van hun troon gestoten en hebben honger naar meer. Tot volgende week 27 december, 17.45 in de Edenhal voor de thuiswedstrijd tegen Den Bosch. En namens het Team en begeleiding wensen wij U, fijne feestdagen en vooral een voorspoedig sportief succesvol nieuwjaar.