Op 10 April gingen 11 spelers en een goalie van onze U10 een groot avontuur tegemoet. Ze verzamelden zich bij het meetingpoint van Schiphol om naar Espoo af te reizen om daar deel te nemen aan het Junior Blues U10 ijshockeytoernooi. Moe maar voldaan liet ik, terug in Nederland, het weekeind aan me voorbij gaan en kon het toch niet nalaten om hier mijn trots te delen.
Ik heb in de afgelopen 9 jaar heel wat jeugdtoernooien meegemaakt en heel wat tegenstanders gezien. Voor Finse en Zweedse ijshockeyers is het niveau van de teams waar onze spelers tegen speelden heel normaal, voor ons is dat bijzondere categorie. Dax (Roelofsen) en ik hebben de spelers dan ook voor elke wedstrijd op het hart gedrukt dat we niet moesten kijken naar de tegendoelpunten maar naar de kansen die ze creëerden en wat ze elke wedstrijd goed hadden gedaan. We zouden de wedstrijden als training zien.
Na één minuut in de eerste wedstrijd schakelden alle spelers over op de paniekstand. Ze waren zo overweldigd door de snelheid van het spel dat ze vergaten te schaatsen en te ijshockeyen. Het duurde dan ook tot de 25ste minuut voor Dax en ik ze weer een beetje aan het ijshockeyen kregen. De enige die rustig bleef en zijn ding deed, ondanks de chaos voor zijn doel, was Sam Luitwieler.

Ondanks dat we de eerste drie wedstrijden dik verloren zagen Dax en ik, elke wedstrijd weer, de spelers met sprongen vooruit gaan. Deze sprongen waren zo groot dat zij in de eerst 10 minuten van de 4de en laatste wedstrijd op zaterdag met 2 – 0 voor kwamen, totaal onverwachts maar zwaar verdiend. Het was echter een lange dag met veel indrukken en wedstrijden van 30 minuten en shifts van 2 minuten. Uiteindelijk verloren we deze wedstrijd met 4 – 2. Ondanks de tegendoelpunten lieten de spelers hun kop niet hangen. Sam zou in vier wedstrijden 101 schoten op goal krijgen waar hij er 76 van stopte, het overgrote deel op een geweldige manier.

Tijdens een verfrissende wandeling terug naar het hotel recapituleerden Dax en ik de dag en besloten om te kijken of we de spelers wat meer gevorderd positiespel zouden kunnen bijbrengen. Ze hadden zulke grote stappen gemaakt en wij wilden kijken wat ze nog meer aankonden.
Voor de eerste wedstrijd instrueerden Dax en ik de spelers over de eerste stap m.b.t. het gevorderd positiespel. Dit voerden zij zo goed uit dat zij soms vergaten te blijven schaatsen. Met af en toe niet schaatsen kom je bij de U10 in Nederland en België nog wel eens weg maar op dit niveau is dat fataal. Helaas zouden wij ook deze wedstrijd verliezen. Dax en ik waren wel verbaasd hoe goed de spelers het positiespel oppakten. Ook deze wedstrijd was weer veel beter dan de vorige.
Dax en ik zagen dat de spelers, door het hoge niveau en tempo van de wedstrijd, merkten wanneer iets niet helemaal goed ging en hard werkten om dit een volgende keer beter te doen. Ook reageerden zij goed op onze aanwijzingen. Daarom besloten Dax en ik om voor de kruisfinale, voor de 21ste tot 24ste plaats, een half uur extra tijd te nemen voor een spoedcursus “positiespel voor gevorderden”. Dit resulteerde tot onze verassing in een 2 – 0 overwinning. Dik verdiend, want de tegenstander kwam er niet aan te pas. De laatste 5 minuten werd de druk wel groter, maar Dax en ik instrueerden de spelers duidelijk dat wat er ook gebeurde dat er géén tegen doelpunt mocht komen. De 0 zou namelijk een verdiende beloning zijn voor Sam na wat hij de eerste 5 wedstrijden had laten zien, en die beloning kreeg hij dan ook. En dat lieten zijn teamgenoten ook merken na de wedstrijd.
Voor ik begin aan de laatste wedstrijd wil ik even wat details over de opzet van het toernooi vertellen. Dit omdat dat belangrijk is om te beseffen wat de spelers gepresteerd hebben. Er waren 24 teams die uitkwamen in 4 poules. Clubs konden met meerdere teams komen maar dan moesten alle teams gelijkwaardig zijn. Zo speelde de Blues Juniors met 4 gelijkwaardige teams. En tegen een van hen verloren wij de eerste dag met 8 – 0. Een ander Blues Juniors team zou op de 11de plaats eindigen.

Onze laatste wedstrijd om de 21ste plaats speelden wij tegen weer een ander team van de Blues Juniors. Het werd 1-0 voor ons, 1-1, 2-1, 2-2, 2-3 achter en op het eind van de wedstrijd stond er 3 – 3 op het scorebord. Het kwam nu dus aan op penaltyshots. Wij mochten beginnen 1-0, 1-1, 2-1, 2-2 3-2. En nu moesten de Blues Juniors er nog een nemen. Sam stond elke keer goed voor zijn goal. Bij de eerste ging hij net een fractie te vroeg naar beneden door een fake en werd hij “makkelijk” omspeeld. Naast dat Sam tijdens het toernooi al had bewezen dat hij een goede goalie is, leert hij ook snel. Bij het tweede penaltyshot had hij meer geduld en stopte deze bijna. De derde speler had dit verbeterproces opgemerkt of zijn coaches hadden het hem ingefluisterd. Met nog meer geduld wachtte Sam de tegenstander op en omdat Sam precies op de goede plaats stond en niet reageerde op de fakes van de spelers schoot deze de puk te snel en 50 cm naast de goal. Ook deze wedstrijd hebben we gewonnen.
In het Engels zeg je “Twenty-first”, nou wat Dax en mij betreft laten we “Twenty” gewoon weg, voor ons zijn ze nummer 1.
Iedereen die mij kent weet dat ik graag contact heb met andere coaches. Ik had er tijdens het toernooi veel gesproken en een aantal zijn na de laatste wedstrijd naar mij toe gekomen om afscheid te nemen en vertelden me stuk voor stuk dat ze het verbazingwekkend vonden hoe onze spelers tijdens het toernooi als speler en als team zijn gegroeid.

Steek die maar in je zak dames en heren!!!!
Dax en ik zullen nog weken met een grijns op ons gezicht van trotsheid terugdenken aan dit weekend. Jongens, wij zijn apetrots op jullie!!!!!! En wij hopen dat jullie ooit beseffen wat jullie dit weekeind hebben laten zien!!!

-Didier Geheniau

Amstel Tijger U10 in Espoo 2015

30 Sam  “the Cat” Luitwieler
5 Alex “Sweet Tooth” Sitsen
11 Rida “Mr. Cool” Spekman
16 Niels “Bo Dangles” Hupkes
17 Fionn “Late Night” Lawrence
23 Sam “Fireball” Schickler
34 Kaisa “Ice” Pirinen
37 Casper “Desperado” Despomare
51 Eino “A team” Nijboer
55 Maxime “Gladiator” Geheniau
64 Rana “Don’t Stop” Ilksoy
81 Horaytio “Hat Trick” Roelofsen
Coaches: Didier Geheniau, Dax Roelofsen