Enkele vragen aan Dave Hyrsky door Doug Schickler
Het lijkt erop of je carrière louter uit het coachen van ijshockey heeft bestaan, Nederland staat niet bekend om haar ijshockey. Wat heeft je naar Nederland gebracht?
Ik kwam per toeval in Nederland terecht. Op weg naar het voormalig Joegoslavië waar ik bondscoach was strandde ik wegens een aan de gang zijnde coup in Joegoslavië op Schiphol. Ik heb toen een vriend van de universiteit waar ik gestudeerd had gebeld die inmiddels in Nijmegen woonde. Hij vroeg me langs te komen tot ik mijn retour naar huis geregeld had. Daar ontmoette ik een meisje (mijn huidige echtgenote) en solliciteerde vervolgens naar de baan van hoofdcoach in Heerenveen die op dat moment vrij was. Sindsdien ben ik veel heen en weer geweest naar Amerika en Canada om daar te werken als coach, maar het blijkt verpletterend zwaar voor me om zoveel en zover weg van mijn kinderen hier in Nederland te zijn. Ze zijn nu 9 en 11 jaar oud.
Mijn werk heeft tevens bestaan uit het begeleiden van jonge wetsovertreders en kinderen met een verstandelijke beperking.
Waar ben je naar op zoek in de gecombineerde functie van trainer voor de jeugd en het coachen en trainen van het eerste team?
Ik zie er naar uit op de ijsbaan te zijn, dat is uiteindelijk mijn favoriete plek. Ik houd er van om zowel met jonge als oudere hockeyspelers te werken en hun vaardigheden te ontwikkelen. Ik haal er enorm veel voldoening uit om te zien hoe kinderen en volwassenen iets doen wat ze nog niet kunnen en dan toch door oefening beter te zien worden zodat het ze uiteindelijk wel lukt.
Wat kunnen de spelers in de verschillende leeftijdscategorieën van je verwachten, waarop zal je bij trainingen de meeste nadruk leggen?
De meeste nadruk zal ik leggen op small area games (kleine compacte wedstrijdjes) We gaan de spelers tekortkomingen identificeren om deze te verbeteren. Ik zet daarvoor ook een spelers volg systeem op.
Bij de echte kleintjes gaat het natuurlijk voornamelijk om het schaatsen en het ontwikkelen van vaardigheden met stick en puck, vooral op een speelse en voor hun leuke manier. De beste manier om iets te leren is door het te doen. Naarmate de spelers ouder worden zal er ook meer van ze geëist worden qua vaardigheden maar nog steeds met de nadruk op plezier en speelse elementen. Ze zullen te horen krijgen dat het goed is om te falen want door te falen leer je uiteindelijk nieuwe vaardigheden en dat is de sleutel om beter te worden.
We hebben op de Jaap Eden baan een beperkte hoeveelheid ijs en enorm veel spelers tegelijk op het ijs. Om drie keer in de week te trainen, soms voor korte sessies, zal een enorme uitdaging worden. Hoe denk je binnen de beschikbare tijd het optimale uit de trainingen te kunnen halen?
Dit is in feite alleen maar positief, sommige clubs hebben een tekort aan spelers. In dit soort omstandigheden is het ‘t beste om met stationnetjes te werken en de spelers van station naar station te rouleren zodat een maximum aan vaardigheden geoefend kan worden. Daarvoor is natuurlijk assistentie op het ijs nodig.
Je voorganger Ron Berteling is erg gewaardeerd en gerespecteerd door veel spelers en hun ouders om verschillende redenen. Hij blijft voor velen een vriend en leraar. Hoe sta je er tegenover om straks in zijn schoenen te staan?
In de eerste plaats is het gebeuren rond Ron erg onfortuinlijk. Ik heb veel respect voor Ron, het was voor mij een genoegen om Julian in Den Haag te coachen en met mijn teams tegen Ron zijn teams ten strijde te trekken bij veel gelegenheden. Hij heeft zich enorm verdienstelijk gemaakt voor de sport, niet alleen in Amsterdam maar in heel Nederland.
Wat betreft het vullen van iemands schaatsen, ik ben er om op mijn manier de klus te doen op de wijze waarop ik daar in geloof. Dat is in de eerste plaats door alle kinderen de juiste en de beste aandacht te geven. Ik zal ze trainen en met ze omgaan zo als ik verwacht en hoop dat mijn eigen kinderen getraind en behandeld worden.
